Sanırım çok geç değil :)

 Uzun zamandır aklımda ha bugün ha yarın ha şimdi derken bilmem kaç sene geçti.Yapmak istediklerimi sıralamaya başladığımda hep sona atardım neymiş efendim sona ulaşmak için öndekileri hemen yaparmış insan palavra vala ya.Küçüklükten beri bir hobiydi benim için zamanla günlük yazmayla başlanıp birinin bunu keşf ettiği zamana kadar normal yazılardı.Taki benimde karşıma "harika şeyler bunlar sende bi cevher var pes etme yazmaya devam" diyen çok değer verdiğim bir yazarla aynı mekanda çalışıncaya kadar aldım gazı ilerledim.İşte neymiş yahu hep yazdım hergün işleri erkenden bitirip yazmaya başladım.O sıralar hayatımda birinin olmasıyla beraber bir aşk ve tutkuyla yazdım gece gündüz elimde kalem kağıt bi gayret yazdım.Gel gelelim günün birinde o çok sevdiğim şeker insan "getir bakalım neler yaptı o sihirli parmaklar"diyerekten yazmış olduklarımı toparlayıp götürdüm bende bir heyecan anlatamam yok arkadaş kesin meşhur olma yolunda ağır adımlarla koşarak ilerliyorum :) sabırsızlıkla ve heyecanla okumasının sonucu beklemek için odama çıktım.Bekle bekle bi hayli zaman geçti bende şöhret olmanın vermiş olduğu bi havayla iş arkadaşlarıma bi havalar atar oldum hayaller peşinde şimdiden koşmaya hazırdım.İşte o an karşımda kocaman bir gülümseme hafif düş kırıklığı ile odama gelen bayan şekerden dökülen inciler ve benim yerlere kadar akıp giden suratım...Konuşmaya kalemimin çok iyi olduğundan yüz güzelliğime ruhumun temizliğine kadar bir ton süslü püslü laflardan başladı.Yıllarıdır içimdeki yazarı dışarı çıkarmak istercesine yazdığım yazılar elindeydi o an sanki kaderim ona bağlı gibiydi o nasıl kaptırmaydı kendimi anlatmam oscar ödülünü almaya az kalmıştı sanki taaa ki iki dudağın arasından çıkan içimdeki yazarı vahşice katleden o sözler Aman Allah'ım bu bi şaka olmalı diyerek otuz iki diş sırıtan ben hala cümlede "oldu bu iş" gibi sözleri bekledim.Lakin şeker bayandan hayatımı değiştirecek o sözler çıkana kadar kendimi hiç olamadığı kadar havala çıkarmıştım.Yanıma doğru yaklaşırken "okudum cidden çok sürükleyici ama canım benim içinde arabesk duygular ağırlıklı sanırım bir aşk anlatımı için fasla damar ama sende... " daha duyamadım geri kalanı içimde o an sanki ferdi bana ağlıyordu müslüm den kaç kadeh kırıldı derken yüreğimin derinlikleri şöhretin basamaklarında intihara kalkışmaya başlamıştım bile.Boynu bükükleri birebir kardeş bildim kendime  o an.Ama bok sürdürmemeye çalışırken suratımın ifadesi tamamen kocaman bir tebessümle oynuyordu.Sanki büyük bir baskıyla yazmışım da bitmişte bende kurtulmuşum gibi bi oh çektim.O oh muydu ah mıydı tüh müydü çok karışıktım.O zamandan beri yazmaya hayli askıya almıştım ama bu sırada kitaplara daldım resmen okudum okudum bir sürü tarihten aşka bilimden piskolojiye kadar kitaplara sarıldım.İçimdeki o arabesk yazarı yavaş yavaş öldürmüştüm.Tamamen yazmayı bırakmadım tabiki de gene yazmaya devam ettim bu sefer küçük küçük makaleler yahut face yazılacak kadar kısa olan yazılarla kendimi geliştirmeye başlamıştım.Seviyordum ya yazmak benim içi huzur.Uzun bir süre iş hayatımı rayına koymaya çalıştığımdan yazamadım ama okumaya devam ettim.Bu aralar içimde patlayan bir yazar var sanki hissediyorum VE ONU ARTIK AZAD EDİYORUM....