Sevgili günlük..
Ufak tefek hüzünler var üzerimde ve anlamsız bi ton soru.Kafam felaket bulanık ben her sonbahar böle olmak zorundamıyım lan.Hayat en boktan şeyleri karşıma çıkarmaklamı sorunlu.Ya da ben hep mi sorun bulmalıyım.Neden her normal insn gibi bi hayatım yok.Entrikasız gayet sade doğal.Anlamıyorum ben dünyaya gelirken o gün biri muhakkak beddua etti.Bu kadar saçma sapan şeyler olmaz çünkü.Mıknatıs usülü işte nerde arıza al bende.Hep "bu sefer çekip gidicem"dediğim an da bi bok çıkmasa şaşarım.Gitmek belki çözüm değil ama burda kalıp bişey yapamamak daha kötü.Dışarda "vay be hayat sana güzel" diyenler artık demeyin .Yüreğim o kadarda özgür değil.Ciğerlerim atamadığım çığlıkların bastırılmış acısıyla sıkışıyor.Bu sefer olur dediğim herşey tepetakla oluyo.Ben o kadar kötü ne yapmış olabilirim ki içten bi kahkahanın peşi bok oluyo.Kalbim giderken önden önden hep karşısına set çekiliyor.Sevgiyi hafiften hissettiğim an hopp gene piç  gibi ortada kalıo yüreğim.Sevmek aman bana uzak dediğim her an neden vurdum duymazın birine kapılıyo ki..Olmayacak dua misali amin demek istemiyorum artık..Ve artık cidden herkese insan muamelesi yapmak istemiyorum.Beyim ve kalbim size sesleniyorum yoruldum ben; sevme, aşık olma, çok konuşma, beni karşılıksız aşka sürükleme..Beni bana bırakın..Uyumak istiyorum yıllarca uyanmadan.Ve öle bir zamanda uyanmak istiyorum ki herkesin hakkettiğini bulduğu dünyaya kocaman içten gülücükle Günaydın diyerek...

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

90'ların En Hit Bilgisayar Oyunları

Evrene mesaj göndermekten iflahım kurudu :D

Yağmurunu sevsinler :)